استفاده از IGF-I برای درمان استئاتوهپاتیت غیر الکلی و سیروز کبدی
13 اکتبر 2016- بیماری استئاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH) در سراسر جهان رو به افزایش است و درمان موثر آن بویژه برای مقابله با فیبروز کبدی، بمنظور بهبود پروگنوز این بیماری ضروری است. یک تیم تحقیقاتی ژاپنی مکانیسم هورمونی را که فیبروز مرتبط با NASH و سیروزکبدی را محدود مینماید، شناسایی کردند. این کشف دارای کاربردهای بالقوهای برای درمان این بیماریها است، یافتههای این تحقیق دهم اکتبر در نسخه ی اینترنتی مجلهی Scientific Reportsمنتشر شد.
این گروه تحقیقاتی توسط دکتر Yutakaدانشیار بخش دیابت و غدد درون ریز از دانشگاه کوبه و دکتر Hitoshiدانشجوی دوره ی تکمیلی تخصصی در بیمارستان این دانشگاه، رهبری گردید.
NASHیا استئاتوهپاتیت غیرالکلی بر اثر پیشرفت بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) در افراد چاق و مبتلا به دیابت بوجود میآید، این بیماری نتیجهی تجمع چربی در کبد، التهاب بافت کبد و فیبروز است. در برخی موارد فیبروز کبدی به سیروز کبدی یا سرطان کبد میانجامد که طول عمر این بیماران را کاهش میدهد.
NAFLDرابطهی نزدیکی با سندرم متابولیک دارد و موارد ابتلا به NASHبا افزایش چاقی و دیابت نوع 2 در حال افزایش است، بر اساس تخمینها 3 تا 4 میلیون نفر در حال حاضر در ژاپن از بیماری NASHرنج میبرند و این بیماری به یک مسئله جدی در سلامت عمومی این کشور تبدیل شده است.
فیبروز کبدی (از جمله تظاهرات سیروز کبدی) به شدت با افزایش مرگ و میر ارتباط دارد، از آنجائیکه داروهای فعلی دارای اثرات محدودی هستند، ابداع داروهای جدید برای کنترل فیبروز، در حال حاضر به یک مسئله ضروری تبدیل شده است.
محققان متوجه شیوع زیاد بیماری کبد چرب و استئاتوهپاتیت غیرالکلی در بیمارانی با کمبود هورمون رشد (GH) شده بودند، این گروه تحقیقاتی نشان داد که این موضوع به دلیل فقدان هورمون IGF-I(فاکتور رشد شبه انسولینی -1) است که به طور عمده بوسیلهی هورمون رشد القاء می گردد.
محققان پیش از این ثابت کرده بودند که استفاده از هورمون رشد، بیماری NASHناشی از کمبود هورمون رشد در بزرگسالان را بهبود می بخشد و درمان حیوانات مدل که دچار کمبود هورمون رشد بودند با هورمون GH و IGF-I بطور موثری سبب بهبود NASH شده بود.
محققان به منظور روشن شدن پتانسیل کاربردهای بالینی IGF-I بر روی اشکال رایج NASH و سیروز کبدی اثر بخشی این هورمون را بر روی حیوانات مدل آزمایش کردند و دریافتند که این هورمون به شدت در بهبود علایم فیبروز موثر است. ابتدا آنها از یک مدل موش که به NASHناشی از چاقی مبتلا بود، برای بررسی اثرات IGF-I استفاده کردند، پس از یک ماه تجویز IGF-I، آنها متوجهی تغییرات بسیار مثبت IGF-I برعلایم NASH در موش شدند: تجمع چربی ، التهاب و فیبروز به شدت کاهش یافته بود.
آنها همچنین پس از بکار بردن IGF-I بر روی یک مدل موش مبتلا به سیروز کبدی، دریافتند که فیبروز در این حیوان به شدت بهبود مییابد. پس از بررسی و تحقیق در مورد مکانیسم این اثر آنها کشف کردند که IGF-I بر روی سلولهای Stellate کبدی تاثیر میگذارد.
سلولهای Stellate کبدی یا سلولهای ستارهای کبدی نقش کلیدی درابتلا به فیبروز بازی میکنند، IGF-I فعالیت این سلولها را با پیر کردن آنها سرکوب می کند و در نتیجه از فیبروز کبدی جلوگیری میکند. IGF-I همچنین عملکرد میتوکندریها را بهبود بخشیده و استرس اکسیداتیو را در کبد کاهش میدهد (هر دوی این عوامل موجب بروز NASHمیشوند) ، این کار سبب کاهش تجمع چربی در سلولهای کبدی و کاهش التهاب میگردد. داروهایی که فیبروز کبدی ناشی از NASH و سایر عوارض این بیماری را کاهش می دهند، درحال حاضر بسیار محدودند.
این یافتهها نشان میدهد که IGF-I میتواند برای پیشگیری از فیبروز کبدی استفاده شود و پروگنوز و عوارض بیماری NASH و سیروز را کاهش دهد. IGF-I همچنین ممکن است بر مدلهای سیروز ناشی از ویروس هپاتیت موثر باشد، زیرا فعالیت سلولهای ستارهای کبد، یک مسیر معمول در بروز فیبروز است. این تحقیقات توانست مکانیسم منحصر بفرد IGF-I را مشخص کند. محققان امیدوارند ترکیب این هورمون با سایر داروها بتواند به یک موفقیت درمانی برای فیبروز کبدی منجر شود.
منبع وسایت:
Scientific Reports, 2016; 6: 34605 DOI: 10.1038/srep34605
www.sciencedaily.com/releases/2016/10/161013095320.htm